Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Η ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου, ένα θλιβερό θέαμα που αντικρίζει όποιος ταξιδεύει ανά την Ελλάδα σήμερα, είναι το αντικείμενο έντονης δημοσιογραφικής έρευνας και πρόκληση για πολλά στατιστικά αποτελέσματα. Τίποτα όμως δεν εμπνέει αισιοδοξία και όλα δείχνουν ένα δυσοίωνο μέλλον.
Ένας τόπος, μια περιφέρεια, μια κοινότητα, ένα χωριό ερημώνουν όταν πεθαίνουν οι γηραιοί κάτοικοί τους, χωρίς να υπάρχουν οι νεότεροι για να τους αντικαταστήσουν. Τότε, γεννιέται αυτόματα ένας απειλητικός κίνδυνος για τη χώρα μας, καθώς η πληθυσμιακή συρρίκνωση ολόκληρων περιοχών, τις οδηγεί σε μαρασμό, προκαλώντας ένα εκρηκτικό δημογραφικό πρόβλημα με ολοένα και περισσότερες αυξητικές τάσεις.
Οι θεωρητικές προσεγγίσεις, τα διαγράμματα και οι αφηρημένες προγνωστικές συζητήσεις για τη μείωση του πληθυσμού, ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Σήμερα, το δημογραφικό πρόβλημα είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα, το βλέπουμε και το ζούμε κι, όσο σκληρό κι αν είναι, είναι αληθινό.
Ολόκληρα χωριά αδειάζουν, σχολεία κλείνουν, λόγω έλλειψης μαθητών και πολλά ιατρεία υπολειτουργούν, λόγω έλλειψης ιατρών ή εξοπλισμού – οι δε δάσκαλοι και οι ιατροί πηγαινοέρχονται πολλές φορές από το ένα χωριό στο άλλο, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις, για να εξυπηρετήσουν ορισμένες επείγουσες καταστάσεις. Ας μη μιλήσουμε δε, για λεωφορεία και τρένα που σταμάτησαν να περνούν, διότι δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου επιβάτες για να μεταφέρουν.
Οι νέοι άνθρωποι που δίνουν ζωντάνια σε έναν τόπο, αναγκάζονται να φύγουν, μη βλέποντας κανέναν λόγο να παραμείνουν στον τόπο τους. Αυτή η ερημοποίηση της υπαίθρου, δεν είναι φυσικά το αποτέλεσμα μιας φυσικής εξέλιξης ή αλλαγής τρόπου ζωής των κατοίκων της. Είναι μια κοινωνική χρεοκοπία σε αργή κίνηση, η οποία στερεί την επαρχία μας από το ανθρώπινο δυναμικό της και ταυτόχρονα, την αξιοποίηση του φυσικού της πλούτου.
Ο καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ, Νίκος Καρανικόλας προέβλεψε, με τα στοιχεία που παρουσίασε, ότι μέχρι το 2050 η Ελλάδα θα έχει 1,5 εκατομμύριο λιγότερους ενεργούς πολίτες και 700.000 περισσότερους ηλικιωμένους. Τα νούμερα δείχνουν ότι βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε μια αποδυναμωμένη παραγωγή, με φυσική συνέπεια την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και την προοδευτικά αυξανόμενη ανάγκη για κοινωνική περίθαλψη και φροντίδα.
Είναι αδύνατον η επαρχία να κρατήσει τους νέους ανθρώπους στον τόπο τους, χωρίς σχολεία, χωρίς συγκοινωνίες, χωρίς ιατρική μέριμνα και το κυριότερο, χωρίς αποδοτική εργασία για τη γεμάτη ορμή δημιουργικότητά τους. Η τοπική ζωή αργοπεθαίνει, καθώς οι νέοι μεταναστεύουν είτε στις μεγαλουπόλεις, είτε στο εξωτερικό για καλύτερες συνθήκες ζωής κι οι μεγαλύτεροι που μένουν πίσω, ολοένα και λιγοστεύουν. Το πρόβλημα, βαθιά κοινωνικά και οικονομικό, δεν λύνεται ούτε με ευχολόγια, ούτε με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Χρειάζονται βαθιές τομές και στοχευμένες πολιτικές για να αντιμετωπιστεί ο δημογραφικός εφιάλτης που διαβρώνει την κοινωνική συνοχή και εξελίσσεται σε σοβαρή εθνική απειλή.
Η μείωση και η γήρανση του ενεργού πληθυσμού, δεν επηρεάζουν μόνο το ασφαλιστικό σύστημα, αλλά μειώνουν δραματικά τόσο την εγχώρια παραγωγικότητα, όσο και την οικονομική ισχύ της χώρας μας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας υποβαθμίζονται, η ασφάλεια των συνόρων μας δεν είναι πλέον εγγυημένη και οι ακριτικές μας περιοχές που παραμένουν αφύλακτες και σχεδόν ακατοίκητες, ανοίγουν την όρεξη στους επίβουλους εισβολείς για τα επεκτατικά σχέδιά τους. Οι αναπόφευκτες αρνητικές επιπτώσεις στην αγορά και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες ενός πληθυσμού που γερνάει, αυξάνουν τις κοινωνικές ανισότητες και το υπερφορτωμένο σύστημα υγείας, κινδυνεύει να εκραγεί, καθώς εξαντλούνται οι φυσικές δυνάμεις των ανθρώπων που το υπηρετούν, χωρίς να αντικαθίστανται.
Ωστόσο, οι Κρατικοί Φορείς συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα! Επιδεικνύουν μια πρωτοφανή εγκληματική αδιαφορία μπροστά στη δημογραφική παγίδα που στήνεται μπροστά στα μάτια τους και μοιάζουν να εκτελούν πιστά το σχέδιο του αργού θανάτου της ελληνικής επαρχίας και όχι μόνον. Όταν η μείωση των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία διατηρεί σταθερή την πτωτική τάση των γεννήσεων, με τη μετανάστευση των νέων να επιτείνει το πρόβλημα, αντιλαμβανόμαστε γιατί η EUROSTAT “προβλέπει” ότι η Ελλάδα θα είναι ήδη από το 2030 η γηραιότερη χώρα της Ευρώπης!
Παρόλα αυτά, η σημερινή σκληρή πραγματικότητα της ελληνικής επαρχίας, μπορεί να ανατραπεί με ταχύτατους ρυθμούς, αν κυβερνητικοί ταγοί μας, πάρουν τα στοιχειώδη εκείνα μέτρα που υπαγορεύει η κοινή λογική. Αρχικά, είναι απαραίτητα τα οικονομικά κίνητρα για τη δημιουργία οικογένειας και την απόκτηση παιδιών, υποστηρίζοντας παράλληλα τις νεαρές μητέρες, αν αυτές θέλουν να εργαστούν, είτε με ενίσχυση της τηλεργασίας, είτε με προγράμματα ευέλικτων ωραρίων και ικανοποιητικές αμοιβές. Η ποιότητα ζωής όμως, δεν περιορίζεται μόνο σε έναν καλό μισθό. Οι άνθρωποι, ιδίως στο ξεκίνημα της ενεργής ζωής τους, χρειάζονται επίσης τακτικές συγκοινωνίες για να κυκλοφορούν σε ένα ασφαλές οδικό δίκτυο, σχολεία με επαρκές διδακτικό προσωπικό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενίσχυση των αγροτών για αποδοτικές καλλιέργειες και υγιεινά προϊόντα διατροφής και γενικά όλες εκείνες τις λειτουργικές δημόσιες δομές, τόσο στις πόλεις, αλλά κυρίως στην υπό κατάρρευση ελληνική επαρχία. Η κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης απαιτεί την κατάστρωση και την άμεση εφαρμογή ενός στρατηγικού εθνικού σχεδιασμού δημογραφικής ανασυγκρότησης που θα αποκαθιστούσε τις ισορροπίες, αναζωογονώντας την ελληνική ύπαιθρο με παράλληλη στόχευση στην αποσυμφόρηση των πυκνοκατοικημένων αστικών περιοχών.
Όλες οι καθεστωτικές κυβερνήσεις που πέρασαν από αυτόν τον τόπο, μας απέδειξαν περίτρανα, με τις μέχρι τώρα πράξεις τους, ότι δεν προτίθενται να προβούν σε καμία ουσιαστική κίνηση για την αναβίωση της ελληνικής επαρχίας.
Σε μια πιστή εκτέλεση των εντολών που λαμβάνουν από τα παγκόσμια σκοτεινά κέντρα εξουσίας, οι κρατικοί μας (δήθεν) άρχοντες, ξεπουλάνε κομμάτι – κομμάτι τη χώρα μας, εισπράττοντας ασφαλώς κι οι ίδιοι τις παχυλές αμοιβές από τις υπηρεσίες τους, ως μεσίτες στις αγοραπωλησίες σαν κι αυτήν που είδαμε πρόσφατα με τη διάλυση των ΕΛΤΑ. Τίποτα δεν θα είναι πλέον εύκολο, ακόμα και για τους λιγοστούς εναπομείναντες κατοίκους στα απομακρυσμένα χωριά, ούτε καν η είσπραξη της πενιχρής σύνταξης που λαμβάνουν.
Χρειαζόμαστε επειγόντως μια ριζική αναδιάρθρωση της ελληνικής περιφέρειας, συνδέοντάς την με το κέντρο, στα πλαίσια ενός πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού, με απόλυτη προτεραιότητα στον άνθρωπο και τις ανάγκες της φυσιολογίας του.
Αυτή τη ριζική αναδιάρθρωση εγγυάται ο Εθνικός Πολιτικός Φορέας “Ελλήνων Συνέλευσις” με δέσμευσή του για άμεση υλοποίησή της, όπως δηλώνει με σαφήνεια στις Προγραμματικές του Δηλώσεις.
Ολόκληρη η Ελλάδα θα μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο Εθνικής Ανάπτυξης, με την αναβάθμιση όλων των υπαρχόντων Εθνικών Δικτύων. Με την ανάληψη της Διακυβέρνησης από την Ελλήνων Πολιτεία, θα διατεθούν άφθονα κονδύλια, χωρίς περιορισμούς, για την κατασκευή δύο παράλληλων αυτοκινητοδρόμων με υπερσύγχρονες προδιαγραφές, για να καλυφθεί κατά μήκος όλο το ανατολικό και δυτικό τμήμα της χώρας, με διασύνδεση κατά διαστήματα μεταξύ τους, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται όλες οι ενδιάμεσες περιοχές. Το ίδιο σχέδιο θα ισχύσει και για τη νησιωτική Ελλάδα.
Οι άνθρωποι θα μπορούν να επιλέξουν όποιον τόπο επιθυμούν για να εγκατασταθούν και να οργανώσουν τη ζωή τους, εφόσον και το πιο απομακρυσμένο χωριό, θα είναι προσβάσιμο μέσω σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων. Οι οικιστικές περιοχές που θα δημιουργηθούν, θα διαθέτουν όλες τις απαραίτητες υποδομές σε αποχετευτικά, υδρευτικά και ηλεκτρικά συστήματα, για την άνετη διαβίωση των κατοίκων.
Βασικός σκοπός του σχεδιασμού, είναι η δημιουργία πόλεων και κωμοπόλεων, με ισοδύναμη, κατά το δυνατόν, πληθυσμιακή κατανομή, έτσι ώστε ο κάθε πολίτης να βρίσκεται σε διαρκή επαφή με το φυσικό του περιβάλλον, καλύπτοντας την έμφυτη ευαισθησία του και αντλώντας, μέσω αυτού, όλη την ενέργεια που χρειάζεται για τις δημιουργικές και συλλογικές του δραστηριότητες.
Οικολογικοί συρμοί πόλεων και αμαξοστοιχίες υψηλών ταχυτήτων και προδιαγραφών θα διασυνδέουν, σε συνδυασμό με τους αυτοκινητόδρομους, κάθε κωμόπολη ή πόλη με όλη την υπόλοιπη χώρα, έτσι ώστε ο πολίτης να βρίσκεται σε διαρκή αλληλεπίδραση με όλο το σώμα της Πολιτείας του.
Ο ιδανικός αυτός τρόπος ζωής, είναι απόλυτα εναρμονισμένος με την ανθρώπινη φυσιολογία μας και είναι καθήκον μας να κάνουμε τώρα τις ορθές επιλογές αν δεν θέλουμε να πληρώσουμε όλοι μαζί τις συνέπειες των λανθασμένων αποφάσεών μας στο παρελθόν.