Τα στοιχεία δεν είναι «ερμηνεία» – είναι καταγραφή: Η Ελλάδα είναι ο φτωχότερος τόπος για να μεγαλώσει ένα παιδί στην ΕΕ.
Η Ελλάδα του 2024 κατέχει την πιο ντροπιαστική πρωτιά στην Ευρώπη: το υψηλότερο ποσοστό παιδιών σε υλική στέρηση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat. Ένα στα τρία παιδιά (33,6%) κάτω των 16 ετών στερείται βασικά αγαθά, υπηρεσίες και δραστηριότητες – το υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου (13,6%).
Πίσω από τα ψυχρά στατιστικά κρύβεται μια σκληρή πραγματικότητα:
- Σαραβαλιασμένα παπούτσια αντί για δύο ζευγάρια που προβλέπει η ΕΕ.
- Διατροφή χωρίς επαρκή κρέας, ψάρι, φρούτα και λαχανικά.
- Απουσία βιβλίων, παιχνιδιών και πρόσβασης σε πολιτιστικές δραστηριότητες.
- Γενέθλια και εκδρομές που γίνονται πολυτέλεια.
Η «ανάπτυξη» που δεν αγγίζει τα παιδιά
Ενώ η κυβέρνηση μιλά για «ισχυρή οικονομία» και «ρεκόρ επενδύσεων», η πραγματικότητα στα ελληνικά νοικοκυριά είναι άλλη:
- 6 στους 10 εργαζόμενους δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα.
- 9 στους 10 περιορίζουν ακόμα και τα τρόφιμα για να πληρώσουν πάγιους λογαριασμούς.
- Η χώρα μας έχει τα πιο επιβαρυμένα νοικοκυριά με ληξιπρόθεσμες οφειλές στην ΕΕ (43%).
- Οι Έλληνες δουλεύουν τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη, αλλά πληρώνονται με λιγότερο από το μισό του μέσου ευρωπαϊκού μισθού.
Αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική – είναι συστηματική εγκατάλειψη.
Η ανισότητα ξεκινά από το σχολείο
Τα στοιχεία της Eurostat αποκαλύπτουν και το ταξικό χάσμα:
- 61,6% των παιδιών με γονείς που δεν έχουν ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση υποφέρουν από υλική στέρηση.
- Ακόμα και στα παιδιά πτυχιούχων, το ποσοστό φτάνει το 16,1%, το υψηλότερο στην ΕΕ.
Στην παιδική φτώχεια δεν υπάρχουν «τυχαίοι» αριθμοί. Υπάρχει η αποτυχία μιας πολιτείας να στηρίξει την οικογένεια, την εργασία και την κοινωνική κινητικότητα.
Πολυεθνική γενιά, ίδια εγκατάλειψη
Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σκληρή για τα παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών. Γεννημένα ή μεγαλωμένα στην Ελλάδα, συμμαθητές και φίλοι των «ντόπιων», παραμένουν αποκλεισμένα από την ελληνική ιθαγένεια και συχνά βιώνουν τη φτώχεια ακόμη πιο έντονα.
Η ευθύνη της κυβέρνησης
Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από δικαιολογίες. Τα στοιχεία δεν είναι «ερμηνεία» – είναι καταγραφή: Η Ελλάδα είναι ο φτωχότερος τόπος για να μεγαλώσει ένα παιδί στην ΕΕ. Και αυτή η ντροπή βαραίνει αποκλειστικά τις πολιτικές που εδώ και χρόνια θυσιάζουν την κοινωνική σύγκλιση στον βωμό της δημοσιονομικής «πειθαρχίας» και των επικοινωνιακών αφηγημάτων.
Όσο κάποιοι μιλούν για «ανάπτυξη», τα ελληνόπουλα στερούνται ακόμη και τα αυτονόητα. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η πραγματική κρίση στην Ελλάδα δεν είναι οικονομική – είναι πολιτική και ηθική.